Saltar para o conteúdo

Salmo 34

Júdica, Dómine, nocéntes me, * expúgna impugnántes me.

Julgai, ó Senhor, os que me fazem mal, * expugnai os que me combatem.

Apprehénde arma et scutum: * et exsúrge in adjutórium mihi.

Tomai as vossas armas e o vosso escudo: * e levantai-Vos em meu socorro.

Effúnde frámeam, et conclúde advérsus eos, qui persequúntur me: * dic ánimæ meæ: salus tua ego sum.

Tirai da espada e cortai a passagem àqueles que me perseguem: * dizei à minha alma: eu sou a tua salvação.

Confundántur et revereántur, * quæréntes ánimam meam.

Sejam confundidos e envergonhados * os que buscam a minha vida.

Avertántur retrórsum, et confundántur * cogitántes mihi mala.

Retrocedam e sejam confundidos * os que tramam males contra mim.

Fiant tamquam pulvis ante fáciem venti: * et Ángelus Dómini coárctans eos.

Tornem-se como o pó levado pelo vento: * e o anjo do Senhor os restrinja.

Fiat via illórum ténebræ et lúbricum: * et Ángelus Dómini pérsequens eos.

Torne-se o seu caminho tenebroso e escorregadio: * e o anjo do Senhor os persiga.

Quóniam gratis abscondérunt mihi intéritum láquei sui: * supervácue exprobravérunt ánimam meam.

Porquanto sem causa e para minha ruina eles esconderam um laço: * sem causa insultaram a minha alma.

Véniat illi láqueus, quem ignórat: et cáptio, quam abscóndit, apprehéndat eum: * et in láqueum cadat in ipsum.

A ruina que ignora venha sobre ele e a rede que escondeu o prenda: * e caia no próprio laço que armou.

Ánima autem mea exsultábit in Dómino: * et delectábitur super salutári suo.

Minha alma, porém, exultar-se-á no Senhor: * e porá as suas delícias na sua salvação.

Omnia ossa mea dicent: * Dómine, quis símilis tibi?

Todos meus ossos dirão: * Senhor, quem a Vós é semelhante?

Erípiens ínopem de manu fortiórum ejus: * egénum et páuperem a diripiéntibus eum.

Livrais o desvalido das mãos dos mais fortes que ele: * o necessitado e o pobre dos que o roubam.

Surgéntes testes iníqui, * quæ ignorábam interrogábant me.

Levantaram-se testemunhas iníquas, * interrogaram-me sobre o que ignorava.

Retribuébant mihi mala pro bonis: * sterilitátem ánimæ meæ.

Repagaram-me o bem com o mal: * para a esterilização da minha alma.

Ego autem cum mihi molésti essent, * induébar cilício.

Eu, porém, quando eles me eram incómodo, * vestia-me de cilício.

Humiliábam in jejúnio ánimam meam: * et orátio mea in sinu meo convertétur.

Humilhava a minha alma com o jejum: * e a minha oração dava voltas no meu peito.

Quasi próximum, et quasi fratrem nostrum, sic complacébam: * quasi lugens et contristátus, sic humiliábar.

Como a um próximo e um amigo, assim fazia: * humilhava-me assim como quem está em lamentação e tristeza.

Et advérsum me lætáti sunt, et convenérunt: * congregáta sunt super me flagélla, et ignorávi.

Alegraram-se e juntaram-se contra mim: * amontoaram-se sobre mim flagelos, que ignorava.

Dissipáti sunt, nec compúncti, tentavérunt me, subsannavérunt me subsannatióne: * frenduérunt super me déntibus suis.

Foram dissipados, mas se não arrependeram, tentaram-me, insultaram-me com escárnios: * rangeram contra mim os seus dentes.

Dómine, quando respícies? * Restítue ánimam meam a malignitáte eórum, a leónibus únicam meam.

Senhor, olhareis até quando? * Resgatai a minha alma da sua malícia: a minha única dos leões.

Confitébor tibi in ecclésia magna, * in pópulo gravi laudábo Te.

Glorificar-Vos-ei numa grande igreja, * num povo sério Vos louvarei.

Non supergáudeant mihi qui adversántur mihi iníque: * qui odérunt me gratis et ánnuunt óculis.

Não regozijem sobre mim os que me atacam injustamente: * que me odeiam sem causa e piscam os olhos em troça.

Quóniam mihi quidem pacífice loquebántur: * et in iracúndia terræ loquéntes, dolos cogitábant.

Porque, de facto, me dirigiam palavras de paz: * mas, falando na ira da terra, maquinavam enganos.

Et dilatavérunt super me os suum: * dixérunt: euge, euge, vidérunt óculi nostri.

Sua boca alargaram contra mim: * e disseram: bem, bem, os nossos olhos viram!

Vidísti, Dómine, ne síleas: * Dómine, ne discédas a me.

O vistes, Senhor, não silenciais: * Senhor, Vos não aparteis de mim.

Exsúrge et inténde judício meo: * Deus meus, et Dóminus meus in causam meam.

Levantai-Vos e ao meu julgamento atendei: * à minha causa, Deus meu e Senhor meu.

Júdica me secúndum justítiam tuam, Dómine, Deus meus, * et non supergáudeant mihi.

Julgai-me segundo a vossa justiça, Senhor meu, Deus * e se não alegrem eles de mim.

Non dicant in córdibus suis: euge, euge, ánimæ nostræ: * nec dicant: devorávimus eum.

Não digam em seus corações: bem, bem, conseguimos o que desejávamos: * nem digam: nós o devorámos!

Erubéscant et revereántur simul, * qui gratulántur malis meis.

Fiquem envergonhados e confundidos todos * os que se congratulam dos meus males.

Induántur confusióne et reveréntia * qui magna loquúntur super me.

Sejam vestidos de confusão e de vergonha * os que falam com orgulho contra mim.

Exsúltent et læténtur qui volunt justítiam meam: * et dicant semper: magnificétur Dóminus qui volunt pacem servi ejus.

Exultem-se e alegrem-se os que querem a minha justiça: * e digam sempre os que desejam a paz do seu servo: glorificado seja o Senhor.

Et lingua mea meditábitur justítiam tuam, * tota die laudem tuam.

Minha língua proclamará a vossa justiça, * o vosso louvor todo o dia.