Saltar para o conteúdo

Salmo 37

Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me.

Não me repreendais, ó Senhor, na vossa indignação, * nem me castigueis na vossa ira.

Quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi: * et confirmásti super me manum tuam.

Porque em mim se cravaram as vossas setas: * e sobre mim caiu a vossa mão.

Non est sánitas in carne mea a fácie iræ tuæ: * non est pax óssibus meis a fácie peccatórum meórum.

Não há parte sã na minha carne devido à vossa ira: * não há paz nos meus ossos, à face dos meus pecados.

Quóniam iniquitátes meæ supergréssæ sunt caput meum: * et sicut onus grave gravátæ sunt super me.

Porque as minhas iniquidades se elevaram acima da minha cabeça: * e me esmagam como uma pesada carga.

Putruérunt et corrúptæ sunt cicatríces meæ, * a fácie insipiéntiæ meæ.

Apodreceram e corromperam-se as minhas chagas, * à face da minha ignorância.

Miser factus sum, et curvátus sum usque in finem: * tota die contristátus ingrediébar.

Tornei-me miserável e totalmente curvado: * todo o dia cheio de tristeza andava.

Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus: * et non est sánitas in carne mea.

Porque as minhas entranhas estão cheias de ilusões: * e não há parte alguma sã na minha carne.

Afflíctus sum, et humiliátus sum nimis: * rugiébam a gémitu cordis mei.

Estou aflito e sumamente humilhado: * rugi com o gemido do meu coração.

Dómine, ante Te omne desidérium meum: * et gémitus meus a Te non est abscónditus.

Ó Senhor, bem vedes todos meus desejos: * e o meu gemido Vos não é oculto.

Cor meum conturbátum est, derelíquit me virtus mea: * et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum.

Meu coração está abalado, a minha força desamparou-me: * e a própria luz dos meus olhos comigo já não está.

Amíci mei, et próximi mei * advérsum me appropinquavérunt, et stetérunt.

Meus amigos e meus próximos * avançaram e puseram-se contra mim.

Et qui juxta me erant, de longe stetérunt: * et vim faciébant qui quærébant ánimam meam.

Meus parentes puseram-se ao longe: * e usavam de violência, os que buscavam a minha vida.

Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes: * et dolos tota die meditabántur.

Os que me procuravam males coisas vãs falaram: * e todo o dia maquinavam enganos.

Ego autem tamquam surdus non audiébam: * et sicut mutus non apériens os suum.

Eu, porém, como um surdo, não ouvia: * e, como um mudo, não abria a boca.

Et factus sum sicut homo non áudiens: * et non habens in ore suo redargutiónes.

Tornei-me como um homem surdo: * e que não tem réplica na sua boca.

Quóniam in Te, Dómine, sperávi: * Tu exáudies me, Dómine, Deus meus.

Porque em Vós, ó Senhor, esperei: * Vós me ouvireis, ó Senhor meu Deus.

Quia dixi: nequándo supergáudeant mihi inimíci mei: * et dum commovéntur pedes mei, super me magna locúti sunt.

Pois disse: nunca triunfem sobre mim os meus inimigos: * eles que, tendo visto os meus pés vacilantes, falaram de mim insolentemente.

Quóniam ego in flagélla parátus sum: * et dolor meus in conspéctu meo semper.

Porque estou preparado para o castigo: * e a minha dor está sempre ante mim.

Quóniam iniquitátem meam annuntiábo: * et cogitábo pro peccáto meo.

Porque confessarei a minha iniquidade: * e pensarei no meu pecado.

Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me: * et multiplicáti sunt qui odérunt me iníque.

Meus inimigos vivem e têm-se tornado mais fortes do que eu: * e os que injustamente me odeiam têm-se multiplicado.

Qui retríbuunt mala pro bonis, detrahébant mihi: * quóniam sequébar bonitátem.

Os que pagam o bem com o mal, desdiziam de mim: * porque a bondade seguia.

Ne derelínquas me, Dómine, Deus meus: * ne discésseris a me.

Não me desampareis, ó Senhor meu Deus: * de mim Vos não aparteis.

Inténde in adjutórium meum, * Dómine, Deus, salútis meæ.

Acudi em meu socorro, * ó Senhor Deus da minha salvação.